Haunter would. โลกของนักล่า

      เป้ง .. ! เสียงขวดเหล้าแตก จากใครสักคนที่ขว้างมันลงพื้น พร้อมกับเสียงโวยวายเสียงดัง

ออกมาจากโรงละครสัตว์ที่เงียบงั้นในกลางดึก

" โถ่เว๊ยย ทำไมมันไม่มีใครมาดูเลยวะ ! แบบนี้แล้วจะอยู่ได้ยังไง ไอ้โรงละครแห่งนี้ของครอบครัวที่พวกเราร่วมแรงร่วมใจกันสร้างมันขึ้นมา "

เสียงชายหนุ่มอายุ20กว่าๆ เจ้าของโรงละครสัตว์มีนามว่า น้ำ พูดตัดพ้อกับพี่ชิดลูกน้องผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมานาน

" เอาน่าลูกพี่มันหมดยุคแล้วลูกพี่ต้องทำใจได้แล้ว นี้เราก็ฝืนทนสู้กันมาตั้งเท่าไหร่แล้ว ใจเย็นๆก่อนลูกพี่ ผมเข้าใจพี่น่ะ แต่ว่า มันถึงเวลาแล้วละครับ ตอนนี้แม่แต่เงินเอาไว้จ่ายค่าไฟค่าน้ำยังต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาเลย พนักงานเราก็เหลือแค่ผมกับพี่แล้วน่ะตอนนี้ ผมว่ามันได้เวลาจริงๆแล้วนั้นล่ะครับ "

" ผมเข้าใจแล้ว แล้ววันนี้ก็มีคนมาประท้วงสิทธิสัตว์อะไรนั้นอีก พักหลังมานี้ก็เริ่มจะไปกันใหญ่แล้วด้วย ผมลำบากใจจริงๆ พี่ชิด ! ไหนจะปัญหาเรื่อง รสนิยมที่เปลี่ยนไป คนก็ไม่ค่อยชอบออกมาดูสัตว์หรือการแสดงอะไรกันแล้ว จนมาถึงตอนนี้ไม่มีคนมาดูเลยสักกะคนเดียว คงถึงเวลาที่จะขายทุกอย่างแล้วสิน่ะครับพี่ "

ตอนนี้ปัญหาต่างๆมากมายเข้ามา ทำให้โรงละครสัตว์แห่งนี้ เข้าถึงคำว่าเจ๋งกันแล้ว ! ทั้งที่ควรจะปิดม่านโรงละครแห่งนี้ไปตั้งนาน แต่น้ำ !! ชายหนุ่มเจ้าของโรงละครแห่งนี้ยังยอมรับไม่ได้ที่ต้องปิดกิจการที่ครอบครัวได้ทิ้งไว้ให้เมื่อพวกท่านยังมีชีวิตอยู่ ด้วยความผูกพันธ์ ต่อคณะโรงละครสัตว์แห่งนี้ ความทรงจำมากมายจนเกิดเป็นความรัก ทำให้น้ำต้องลำบากใจที่จะปิดกิจการลง

" มาๆ เอาน่าคิดไรมากมาย ยังหนุ่มยังแน่น เองยังมีอนาคตอยู่ เรื่องแค่นี้เองเป็นสีสัน คนเราก็ต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกันบ้างเป็นธรรมดา ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอนั้นล่ะ เอ้าชน ! "

พี่ชิดพูดปลอบใจน้ำ ซึ่งตอนนี้นอนฟุบอยู่บนโต๊ะอาหาร เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในเหล้า

" ก็ผมรักที่นี่อะพี่ ผมทำทุกอย่างแล้ว ขอบคุณพี่มากครับ ผมต้องขายที่นี่เพื่อใช้หนี้แล้วไปเริ่มต้นใหม่จริงๆใช่ไหมครับ .. ! "

"เอาน่าๆ พรุ้งนี้พี่จะช่วยเองด้วยอีกแรงเลย เรื่องขายไว้ใจพี่ได้เลย พี่ไม่เอาค่านายหน้าสักบาทหรอกน่าา . . 55 "

"ขอบคุณมากครับพี่ อ๊ะ .! อโอ๊ก โอ๊ะ อ้วกก !!.. "

พูดจบน้ำก็อ้วกตามออกมาด้วย

"เห้ยๆๆ วันนี้พี่ว่าพอแค่นี้ล่ะ ดื่มไปซะเยอะมากแล้วด้้วย มาๆเด้วพี่ช่วยไปนอนได้แล้ว " พี่ชิดเห็นท่าไม่ดีแล้ววันนี้น้ำดื่มหนักมาก็จริงๆ เพราะลำบากใจที่จะต้องขายโรงละครสัตว์แห่งนี้จริงๆ เห็นดังนั้นจึงช่วยเก็บศพไอ้น้ำมันหน่อย ด้วยความผูกพันธ์ที่อยู่มาด้วยกันเหมือนพี่น้อง

" เบาๆๆ พี่ ผมยังไหวายยย ยังไหวพี่ โอ๊ะ อ้วก .. ! " พูดจบพร้อมกับอ๊วกแตกใส่หน้าพี่ชิด น้ำก็ภาพตัดไป ..!!.

.......................................................................

" ร้อนนจังเลยพี่ชิด . ยุ่งเยอะด้วย . หิวน้ำจังเลยนี้กี่โมงแล้วเนี่ย แสบตาจังเมื่อวานไม่ได้ปิดหน้าต่างหรือไงเนี่ย .! " น้ำตื่นขึ้นมาด้วยความ แฮงค์เอาท์ เมาค้างอยู่พร้อมกับโวยวาย . ขว้าไปบนหัวเตียงหวังว่าจะเจอน้ำเปล่าเอามาดื่มดับกระหาย . และ กับไปเจอกับสิ่งอื่นแทน

ฟู ๆ ฟ้ออออ .. !

"เฮ้ย ๆ. ! งูเห่าหรืองูอะไรมาจากไหนเนี่ย" . ด้วยความตกใจจึงลุกกระโดดขึ้นหลังจากกำคองูอะไรไม่รู้ ขว้างงูลงพื้นพร้อมเหยียบกระทืบๆๆ ด้วยความตกใจ จนงูแน่นิ่งไป .!

# คุณได้สังหาร งูเห่าแบยี่ #

" เสียงอะไร อะไรๆๆ สังหาร ! หูแว่วหรอ ตกใจหมดเลยบ้าเอ๊ย เอ้าแล้วที่นี้มันที่ไหนหว่า พี่ชิดแกล้งเราหรอไง เดี๋ยวรู้กัน . โอ๊ยคอแห้งชะมัด น้ำอยู่ไหนเนี่ย ป่า . ป่าไหนเนี่ย ! เอ๊ะเดียวน่ะ "

พอได้สติกลับคืนมาน้ำก็สังเกตเห็นว่ารอบๆตัว มีแต่ต้นไม้ต้นใหญ่ขนาดมากกว่า10คนโอบ ทั้งนั้น ทั้งสูงและใหญ่มาก ประมาณตึก 20- 30 ชั้นน่าจะได้ แล้วไหนไอ้เสียงที่เหมือนดังอยู่ในหัวเมื่อกี้นี่อีก สักจะแปลกแล้วจะว่าพี่ชิดแกล้งเราก็ไม่น่าใช่ มีอะไรแปลกๆ ตัดสินใจก้มยิบจับเอากิ่งไม้ที่อยู่ข้างขา พอดีมือมาจับไว้และทำการสังเกตการเดินสำรวจหมุ่นรอบตัว พอมองไปบนฟ้า เห็นพระอาทิตย์ 2 ดวง เท่าเอาน้ำต้องเอามือขยี้ตาตัวเอง คิดว่าตาลายจากอาการเมาค้างมื้อคืน มองกลับไปอีกทีก็ยังเห็น 2 ดวงอีกเช่นเคย

" เอ๋ .. ที่นี่มัน ! ที่ไหนกัน ! "